10 ¹ To ona ustrzegła Prarodzica* świata - pierwsze, samotne stworzenie; wyprowadziła go z jego upadku ² i dała mu moc panowania nad wszystkim. ³ A gdy od niej odpadł Niegodziwiec* w swym gniewie, w bratobójczym szale zgubił sam siebie. ⁴ Zatopioną z jego winy ziemię Mądrość znowu ocaliła, na lichym drewnie sterując Sprawiedliwym*. ⁵ Gdy przyszło pomieszanie narodów za przewrotną zmowę, ona uznała Sprawiedliwego*, zachowała go nienagannym przed Bogiem i zachowała mocnym mimo jego litości dla dziecka. ⁶ Gdy przyszła zatrata na bezbożnych, ona wybawiła Sprawiedliwego*, gdy zbiegł przed ogniem na Pięć Miast spadającym. ⁷ Zachowało się jeszcze świadectwo ich przewrotności: dymiące pustkowie, rośliny owocujące o niezwykłej porze, i sterczący słup soli, pomnik duszy, co nie dowierzała. ⁸ Gdy bowiem zboczyli z drogi Mądrości, nie tylko tę szkodę ponieśli, że nie poznali, co dobre, ale jeszcze zostawili żywym pamiątkę swej głupoty, by nawet nie mogło pozostać w ukryciu to, w czym pobłądzili. ⁹ Lecz Mądrość wybawiła swych czcicieli z utrapień. ¹⁰ Ona Sprawiedliwego*, co zbiegł przed gniewem brata, po drogach prostych powiodła; ukazała mu Boże królestwo i dała znajomość rzeczy świętych*. W mozołach mu poszczęściła i pomnożyła owoc jego trudów. ¹¹ Była przy nim pośród zachłannych jego gnębicieli i obdarzyła go bogactwami. ¹² Ustrzegła go przed wrogami, uchroniła przed gotującymi zasadzki. Rozstrzygnęła na jego korzyść ciężkie zmaganie*, by wiedział, że pobożność możniejsza jest niż wszystko. ¹³ Nie opuściła Sprawiedliwego*, gdy go zaprzedano, ale go wybawiła od grzechu. ¹⁴ Zeszła z nim razem do lochu i nie opuściła go w więzach, aż mu przyniosła berło królewskie i władzę nad jego ciemięzcami. Dowiodła, że kłamią jego potwarcy, a jemu dała sławę na wieki. ¹⁵ Ona wyrwała lud święty, plemię nienaganne*, spośród narodu ciemięzców. ¹⁶ Wstąpiła w duszę Sługi Pańskiego*, w znakach i cudach groźnym władcom się przeciwstawiła. ¹⁷ Oddała świętym zapłatę ich trudów, powiodła ich drogą cudowną i stała się im za dnia osłoną, a światłem gwiazd wśród nocy*. ¹⁸ Przeprawiła ich przez Morze Czerwone, przeprowadziła poprzez wody mnogie, ¹⁹ a wrogów ich potopiła i wyrzuciła z głębin otchłani. ²⁰ Wzięli więc sprawiedliwi łupy z bezbożnych i opiewali, Panie, święte imię Twoje, i sławili zgodnie zwycięską Twą rękę. ²¹ Mądrość bowiem otworzyła usta niemych i głośnymi uczyniła języki niewprawnych*.